نوشته‌ی رامتین شهرزاد
دومین مرتبه است که شماره‌ای از مجله‌ی «چراغ» در اختیار ادبیات قرار گرفته است تا شعر و داستان دگرباش، صفحات مجله را پر کنند. شماره‌ی نوروزی استقبال‌های خودش را داشت اما همچنان سوال‌هایی مرتبط به خود را پیش کشید. یکی از سوال‌ها در مورد کیفیت مطالب بود: این موضوع که شعرها و داستان‌ها و نوشته‌هایی با کیفیت‌های از لحاظ ارزشگذاری ادبی مختلف و متفاوت، در کنار همدیگر قرار گرفته بودند و این موضوع برای برخی از خوانندگان سوال شده بود که چرا چنین موضوعی اتفاق افتاده است و چرا یکدستی نداریم. سوالی که احتمالاً در خوانش این شماره‌ی مجله هم برای این بخش از خوانندگان ما، رخ خواهد داد.
قبل از آنکه وارد مبحث ارزشگذاری ادبی مطالب و مباحث مجله بشویم، باید یک موضوع برایمان روشن باشد. چراغ قرار نیست تا مجله‌ای تخصصی و حرفه‌ای باشد همسو با مجلات مشابه‌ای که با امکانات و نیروهای کاری فراوانی در سرتاسر جهان منتشر می‌شوند، یعنی خیلی واضح و روشن، ما نه قرار است «نیویورکر» باشیم نه قرار است تبدیل به یک «شهروند» همجنسگرایان ایرانی باشد و نه مدلی مانندِ «همشهری داستان» و مجلاتی مانند آن بشود. درعوض، ما یکی از انگشت‌شمار رسانه‌های موجود و فعال در زمینه‌ی ادبیات، فرهنگ و جامعه‌ی همجنسگرایان (ال‌جی‌بی‌تی‌کیو) ایرانی هستیم. این موضوع، یک وضعیت مشخص برای مجله پیش می‌کشد. ما قرار نیست تا صدایی برای بهترین‌های جامعه‌ی خودمان باشیم بلکه قرار است صدایی برای خودمان باشیم. این خود، شامل می‌شود بر بهترین‌ها در کنار متوسط‌ها و حتی بدترها. شماره‌ی نوروزی چراغ می‌توانست با تعداد صفحاتی بسیار کمتر از آنچه منتشر شد، فقط صدای بخشی از جامعه‌ی ما باشد که حرفه‌ای فعالِ ادبیات هستند اما این کار رسانه‌ای مجله نیست، بلکه ما قرار است بخش‌های گوناگون و مختلف جامعه‌ی خویش را پوشش بدهیم، هرچند پوشش رسانه‌ای مجله همچنان ناقص است اما این تلاش صورت می‌گیرد تا بیشتر و بیشتر، شامل بر بخش‌های گسترده‌تری از جامعه‌مان را در کنار خود داشته باشیم. به این شکل، چراغ مجله‌ای است برای تمامیِ ما، مجله‌ای است حاوی صدای ما برای خودمان و برای بقیه‌ی خوانندگان غیرهمجنسگرایی که مجله را دوست می‌دارند. با این وجود، قرار هم نیست کیفیت را فدای کمیتِ بکنیم. در شماره‌ی نوروزی، موضوع بازنشر تعدادی شعر، داستان و متن ادبی را داشتیم که پیش از این در فضاهایی مانندِ فیس بوک منتشر شده بودند. در این شماره تلاش شده است تا تمامی مطالب، اختصاصی مجله باشند و اولین مرتبه در چراغ منتشر بشوند.
مجله تلاش می‌کنید تا جایگاه خودش را تثبیت کند. جایگاهی که در نهایت به گستردگی دیگر رسانه‌های فارسی‌زبان نخواهد بود. ما محدودیت‌های مختص به خودمان را می‌شناسیم، با شرایط جامعه و فرهنگ کشورمان آشنایی داریم و سعی می‌کنیم با تمامی محدودیت‌های موجود، راه را بتدریج برای پیشرفت رسانه‌ای خودمان باز کنیم. برخلاف نظر برخی از دوستان، چراغ تمامی مطالب رسیده را منتشر نمی‌کند. در این شماره، چندین مطلب مختلف برای انتشار از مجله حذف شدند. همان‌طور که بر خلاف نظرِ برخی از دوستان، انتشاراتِ گیلگمیشان، هر کتابی را منتشر نمی‌کند. ما به ادبیات آشنایی کاملی داریم اما به محدودیت‌های خودمان هم آشنا هستیم. قرار نیست تا آثاری ناخوانا منتشر کنیم اما قرار هم نیست به‌خاطرِ صرف کیفیت ممتاز ادبی، اثری را کنار بگذاریم. چراغ، صدای جامعه‌ی ما است و تلاش می‌کند تا بتدریج، بخش‌های مختلف جامعه‌ی ال‌جی‌بی‌تی‌کیو را همراه خود کند. مساله‌ی مهم، همراهی دوستان نویسنده و شاعر با ما است، این همراهی را در این شماره شاهد هستیم و امیدواریم تا در پاییز، با دستی پُرتر شماره‌ی شعر و داستان مجله را عرضه کنیم. به سلامتی آینده!
