سروده‌ی راما
در سرزمین من
عشق در زنجیر است؛
صداقت در بند است؛
مهربانی خفته است.
اینجا قرمز نشانه‌ی زندگی نیست.
نارنجی نیست، زرد نیست، سبز و نیلی نیست.
روح اینجا آرام ندارد.
دل اینجا قرار ندارد.
هر رنگین‌کمانی که می‌روید زنجیری بر پای خود دارد،
سخت – سفت – محکم.
اینجا خورشید نمی‌تابد.
اینجا عشق گرما ندارد.
من در سرزمین خویش مرده‌ام.
